Geen mooie roze wolken meer

Slechts donder in haar buik

Waar ooit de vlinders kriebels gaven

Als zij hem zag die liefde gaf
 

Ze zweefde en ze riep naar ons

Dat hij voor eeuwig 'was'

Verleden tijd al zélf benoemd

Haar reis gestopt, verdriet
 

Het hoofd gebogen en haar tranen

Huilen met de regen mee

Waardoor wangen, lippen, nat zijn

Niet bemerkt door zij die weent
 

Maar zij zoekt niet een zonde'bock'

Maar denkt vol liefde terug

En zal zich gaan verdrinken, straks

In 't rood van Beaujolais 

​

​

2-11-2017