Het was nog vroeg in de ochtend toen mijn overbuurman uit de taxi stapte, op de hoek van de straat waar hij enkele dagen eerder was ingestapt.
Een vreemd jaarlijks ritueel; er was immers ruimte genoeg voor zijn  huis om de taxi aan de voordeur te laten stoppen.
Maar hij stapte altijd in en uit op de hoek van de straat. En elk jaar sjouwde hij een zware koffer met zich mee. Tenminste, als hij weg ging, want als hij terug kwam dan leek de koffer niets meer te wegen.
Ter hoogte van mijn huis bleef hij even staan. Van onder zijn hoed keek hij eerst naar de dakgoot en vervolgens naar de boom waar, bij zijn vertrek, nog fel gekleurde lampjes aan hingen.
"Ik heb ze weggehaald," zei ik tegen hem, "U had gelijk, ik hing de lampjes alleen maar op om mee te doen met de anderen, zonder dat het voor mij een feestelijke toevoeging had. Sterker nog, de dagen van feest waren voor mij slechts dagen van verdriet. Het waren donkere dagen welke ik probeerde te verbloemen door lampjes zonder betekenis. Dank u, u heeft mij enorm geholpen om dat in te zien.
Maar er zal vast wel weer een moment komen dat ik de lampjes ophang om aan iedereen te laten zien dat er in mijn huis geluk is, dat er ruimte is voor licht.
Dat de somberheid is verdwenen."
"Mijnheer, als de somberheid in de man zit, dan is er slechts ruimte voor licht, als men de koffer van het leven heeft ontdaan van al wat hij het hele jaar heeft meegesjouwd. Van al wat te zwaar woog, van alle ballast. Van alle sombere berichten, van alle onverwerkte tegenslagen, van alle mensen die hem teveel zijn, van alle zaken die het innerlijke geluk in de weg staan.
Uiteraard kunt u de lampjes op een later moment weer hangen, maar u zult eerst uw koffer moeten ledigen."
Hij keek me aan, glimlachte en liep verder naar zijn huis; zijn eerst zo zware koffer hangend aan twee vingers.
Ik stond daar nog een hele tijd en voelde hoe tranen mijn mondhoeken bereikten.
Hij had me geraakt, mijn overbuurman, recht in mijn hart.
Ik draaide mij om en ging naar binnen, waar de warmte van het haardvuur had plaats gemaakt voor de droge lucht van de centrale verwarming.
Ik zocht naar mijn telefoon en vond die op het tafeltje waar tot voor kort de post nog lag.
Ik drukte het telefoonnummer in: drie maal zes, drie maal drie en als laatste een nul.
Ik bestelde een taxi voor dezelfde avond, op de hoek van de straat.
Een extra grote taxi, want ik zou veel koffers meenemen, veel zware koffers.

27-12-2016