De zeeman

“Zul je me niet vergeten, schat?”
Het meisje keek de stoere zeeman aan terwijl hij zijn plunjebaal met een ferme zwaai over zijn schouder wierp.
“Nee, natuurlijk niet, schatje. Hoe zou ik jou nou kunnen vergeten?”
Het meisje trok kortstondig haar schouders op.
“ ‘k Weet niet. Ik ben altijd bang dat je me vergeet als je op zee bent; dat het waar is wat ze zeggen ‘in elke stad een and’re schat’. ”
“Lieverd, we zijn net verloofd. Je denkt toch niet echt dat…”
“Nee, maar ik ben er wel eens bang voor.”
Hij pakte haar in zijn stevige armen.
Het gaf haar een fijn, geborgen gevoel. Een veilig gevoel welke ze voor tenminste een half jaar zou moeten missen. Misschien wel langer ook.
“Nou, ik moet gaan. We moeten over een half uurtje inschepen. Kom je me uitzwaaien?”
“Nee, dat trek ik niet. Maar zul je wel aan me denken?”
“Dat beloof ik. Op mijn erewoord”.
Het meisje onttrok zich aan de sterke greep van de zeeman en gaf hem een dikke zoen op zijn wang.
“Nou, vooruit, ga nu maar, anders kom je nog te laat.”
De zeeman draaide zich om en liep, kushandjes gevend, de donkere nacht in. Weg van het bestaan aan wal, weg van zijn verloofde. Weg van de dagelijkse sleur ook. Van verplichte familiebezoekjes, van verjaardagen met vrienden, feestdagen en bank-hang avonden.
De enige traan die hij eruit had weten te persen droogde al snel op.
Een glimlach verscheen toen hij de steigertrap opklom en de eerste stuurman zag. Zijn beste vriend.
In de kantine keek hij op de lijst die daarvoor hing welke ‘kooi’ hij deze keer zou krijgen.
De zeeman, zittende op de rand van het dunnen matras, graaide in zijn plunjebaal en pakte er een aantal foto’s uit.
Hij hing ze, met wat plakband, geordend boven zijn hoofdeinde.
Na nog een graai in de plunjebaal verscheen zijn favoriete maandblad.
De zeeman sloeg deze open; precies in het midden bij de nietjes.
Voorzichtig maakte hij de poster, die door deze nietjes op zijn plaats werd gehouden, los en pakte een schaar.
Zo secuur als hij kon knipte hij het hoofd van het fotomodel los van de poster.
Het mooi gevormde, naakte figuur plakte hij onder aan de foto van zijn verloofde, zodat ze samen een geheel vormde.
“Dag schat, ik zal elke avond aan je denken. Op mijn erewoord.”

25-2-2015