Het zal een uur of een, twee, geweest zijn toen ik wakker werd.
Echt slapen wilde de hele avond al niet lukken, dus het verbaasde me niet dat ik op deze tijd klaarwakker naar een klein vlekje op het behang aan het staren was.
Ik miste haar vreselijk en bij elke draai die ik in bed gemaakt had om tegen haar aan te kruipen, had ik uiteindelijk in het luchtledige gegrepen.
Ik liet mijn voeten voorzichtig op het koude vinyl glijden.
De komende winter had haar eerste aankondiging gedaan van haar komst via het kippenvel op mijn benen. Het was koud. Heel koud.
Ik kon maar niet verkroppen dat ze nu niet bij mij was. De wetenschap dat zij nu in zijn armen lag, dat zij nu die geweldige vrijpartij hadden op mijn plekje in het bed, verteerde mij van binnen. Maar het was overduidelijk haar keuze geweest. Een keuze waar ik niet achterstond; niet alleen omdat ik nu alléén het grote bed bezet zou houden, maar vooral omdat ik geen toekomst zag in hun samenzijn.
Zou hij, net als ik, voor haar de deur open houden (niet alleen in het begin, maar altijd)?
Zou hij, net als ik, haar altijd op de eerste plaats blijven zetten, haar aanbidden en zijn eigen wensen liever aan de kant zetten dan haar ongelukkig zien door keuzes die hij gemaakt zou hebben?
Ik geloof van niet, maar toch heeft ze voor hem gekozen.
Maar, hoezeer ik haar ook mis, ik heb natuurlijk niet stilgezeten. Ook ik heb een nieuwe liefde: mijn koelkast.
Hoewel zij op het eerste gezicht een koud hart lijkt te hebben, blijkt zij juist van binnen een warme 'tante' te zijn.
Ze biedt me op een bepaalde manier troost én het beleg voor toast, broodjes en een vriesvak vol snacks.
De drank die erin staat gebruik ik maar matig. De jeugd heeft geleerd dat mannen die veel drinken er niet bepaald gezelliger op worden. Maar vooral het eten kan ik niet weerstaan. Of het nu koude gehaktballen zijn, blokjes worst of reepjes oude kaas.
De enige overeenkomst is dat mijn oude liefde soms net zo rook als die reepjes oude kaas.
Het doet me denken aan ongedoucht gaan slapen na een avondje sporten.
Het sterk ruikende vocht, stromend uit al haar poriën, nadat we alle standjes uit de Kamasutra op onze eigen wijze hadden geïnterpreteerd.
Die lucht wanneer zij een hele dag geploeterd had in de zonnige tuin, wanneer zij had geoefend op haar sousafoon in haar bruine bloes waarin grote, zwarte okselvlekken zichtbaar waren: verzuurd zweet.
De zin om welke versnapering te nemen dan ook verdween weer. Ik zal een alternatief moeten zoeken.
Ik knuffel nog wel even met de hond voordat ik weer terug naar bed ga, waar ik tegen de ochtend en slaapdronken, opnieuw naar mijn kussen zal grijpen in de hoop dat zij het tóch is.
Ik mis haar.
30-9-2017