Omroep Max
Terwijl ik een dvd van Acda en de Munnik opzet, kijk in naar mijn laatste trofee uit de brievenbus.
De brief van de Belastingdienst gun ik geen blik, maar de in plasticfolie aan mij geadresseerde MAXmagazine trekt mijn aandacht. Deze is, door een bij mij bekend persoon, voor mij aangevraagd.
Omdat het zo sneu was dat ik nergens lid van was.
Maar waarom er dan niet is gekozen voor de Microgids van de KRO, of voor de AVRObode van de met dezelfde naam bekleedde omroep, is mij nog altijd een raadsel.
Was het voor de door de omroep gevraagde bijdrage, was het voor de spraakmakende artikelen die je anders alleen in de Panorama of nieuwe Revue kon lezen? Neen!!!
Het was omdat ik al geruime tijd de MAXmagazine gerechtigde leeftijd had. Vijftig!
Dus daar lag hij mij dan aan te kijken vanuit glinsterfolie met voorbedrukt adres.
Nadat de dvd was opgestart en Acda en de Munnik mij een glimlach bezorgden met hun verbindende teksten, opende ik, met een kopje koffie welke op de rand van de bank balanceerde, de jas van folie van de omroepgids.
De voorkant zag er niet veelbelovend uit voor een vijfmaal tiener: foto’s van een hoogbejaard echtpaar, waarvan de leden onderling elkaar innig omarmden. Een foto van een bekende Nederlandse zanger die vaderdag voor het eerst zonder zijn eigen vader moest vieren.
Nou vooruit, misschien valt het nog mee.
Helaas.
Op pagina één zie ik het portret van Jan Slagter, de oude omroepbaas en oprichter van MAX.
Een rimpelsauriër pur sang, ontsnapte sarcofaagslaper.
Een foto die je eerder als aandenken op een bidprentje had verwacht dan op de eerste pagina van een omroepblad.
In iets van wat op een column moet lijken heet hij iedereen welkom.
Welkom bij MAX. Welkom bij het onomkeerbare.
Als je MAX abonnee bent behoor je tot de categorie van boodschappentassen-op-wieltjes-bezitters, tot de mensen die plakspul voor het gebit nodig hebben en tot de makers van kruiswoordpuzzels.
Opeens schijn je wandelen gezellig te moeten vinden; net als fietsen in de Gelderse vallei en het maken van kruiswoordpuzzels.
Wáárom moeten die omroepgidsen nou altijd een kruiswoordpuzzel hebben.
Eén horizontaal: steunrekje op wielen. Moet met een R beginnen, acht letters.
Twee verticaal: Levensfase waarin je hunkert naar de MAXmagazine. Begint met een o, ook acht letters.
Tja, ouderdom. Kennelijk behoor je tot die groep vanaf je vijftigste.
Dan behoor je tot de MAXmagazine abonnees die gelokt worden tot een proefabonnement door met
prodent-glinsterende gebit dragende bekende Nederlanders, die zelf uit alle macht proberen hun echte leeftijd te verbergen met face lifts, tandenbleek en haartransplantaties.
Maxmagazine, ik vind er geen smaak aan.
Nou ja, toch houd ik ‘m maar.
Er staat namelijk gelukkig ook nog gewoon in wat er op tv komt.
Net als in de Microgids en de AVRObode.
24-7-2015