Retourtje Tilburg – Eindhoven Centraal

Ik leg mijn hoofd tegen mijn tas die, op haar beurt, weer tegen de ruit van de trein leunt.

Een trein die stinkt naar natte haren en bedompte regenjassen.
In de spiegeling van de ruit zie ik mijn overbuurvrouw. Zij drinkt koffie en haar bril beslaat als zij in het bekertje blaast.
Zo zitten we tijdens de dagelijkse reis van vijfendertig minuten te zwijgen en in de spiegeling van de ruit naar elkaar te kijken, zoals we dat elke dag doen.
Ik weet dat zij mij ziet in die spiegeling en ik vermoed dat zij ook weet dat ik dat weet.
Voordat ik mijn ogen sluit kijk ik nog een keer naar haar.

Want ik besef me dat als ik ze weer open, zij weg zal zijn. Uitgestapt op station Eindhoven Beukenlaan.
Dan moet ik wachten tot de avondtrein ons samen weer terug brengt naar waar we elkaar 's morgens getroffen hebben: In de spiegeling van de ruit, in de standaard vertraagde trein van acht uur vijf.


29-8-2015