De roos

​

De oude, kromme man liep zachtjes, alsof hij op kousenvoeten liep, naar voren.
In zijn hand hield hij een roos die hij voorzichtig neerlegde naast de andere bloemen.
Voorzichtig, zodat hij niet zou knakken

Of, erger nog, zou breken.
Eén roos had hij. Meer kon hij niet betalen. Maar hij wist dat het goed gevonden zou zijn.
Het ging immers om het gebaar.
Een roos als gebaar van innige liefde; liefde die hij haar meer dan zestig jaar geschonken had.
Iedereen zag de liefde in die roos; meer dan in al die andere bloemen bij elkaar.
En iedereen huilde mee.

19-3-2015