Je bent geboren, het leven is een wonder
Je bent geboren en alles is compleet
Twee handjes en twee voetjes
Twee mooie blauwe ogen
En ook iets wat, tot dan toe, niemand weet
 
Je bent geboren, het leven is een feestje
Je bent geboren, ’t geluk ligt voor ons klaar
Je lach als je ons aankijkt
’t Geluid wanneer je huilt
Maar plotseling dan staat de dokter daar
 
         Martijns beleving zal niet veel verand’ren
         Een jaar of twintig, hooguit, dan is zijn leven klaar
         Een rolstoel en een bed, dat zal zijn leven zijn
         Of stoppen nu, nou ouders, zeg ’t maar
 
We zien je lachen, het maakt ons  zó gelukkig
Twintig jaar verzorgen, dat is te overzien
We vechten en we hopen
Je krijgt ons er niet onder
Nu op de helft, want jij wordt morgen tien
 
We nemen afscheid, althans, we gaan naar twintig
Nog tien jaren vechten, we tellen langzaam af
Het einde zal gaan komen
We zullen jaren strepen
En houden van de jaren die jij gaf
 
         De dag van ’t afscheid liet niet op zich wachten
         Opluchting, verdriet, emoties in de rouw
         Ondraaglijke veel pijnen, waardoor je weg zou gaan
         Herinneringen aan ’t geluk met jou
 
Je was geboren, het leven leek een wonder
Je was geboren, het leven leek compleet
Is alles jou gegeven, zou ik het weer zo doen
Met alles wat ik achteraf nu weet
 
Martijn, m’n jongen, het leven wás een feestje
Ik dank voor alle mooie jaren die je gaf
Een foto als herinnering
Voor wie jou hier gedenkt
En elk jaar een bloemstuk op je graf


12-7-2017