Goed gevoel

​

De jongen veegde de bladeren van het pad.
Een pad dat liep vanaf het huis tot aan de straat, maar niet in een rechte lijn.
Nee, het pad maakte een welhaast zwierige zwaai om de grote eikenboom heen.
Een zwierige zwaai. Voor zover paden dat dan kunnen.
Hij had de bladeren naar de voorkant van het pad geveegd, zodat er een immense bladeren-wal ontstaan was. Die was inmiddels al zo hoog dat deze de hele ingang blokkeerde.
Dat vond hij makkelijk, voor straks, als hij het moest gaan opvegen. Dan had hij niet over de hele tuin verspreid allemaal kleine hoopjes.
“Gaat het?”
Een wat krakende stem klonk plotseling vanachter een van de weinige struiken.
“Opa! Wat leuk dat je er bent!”
“Dag jongen, wat goed om te zien dat je je moeder helpt.”
“Ja, ze is te ziek om dat zelf te doen. En ik verdien er wat mee.”
“Verdien je er wat mee?”
Zijn opa klonk verbaasd.
“Ja, opa, als ik de bladeren heb geveegd verdien ik een euro en als ik ze heb opgeveegd verdien ik nog een euro extra.
“Maar, je kunt je moeder toch ook wel gewoon helpen zónder dat je er perse iets voor krijgt?”
“Opa, denk eens even na. In de grote mensen wereld gaat het toch niet anders? In de grote mensen wereld draait het toch alleen maar om iets veilig te stellen of om iets terug te krijgen?
Ik geef een voorbeeld: Wij, Europa en de VS, helpen landen in het Oosten. Zomaar? Nee, zodat wij olie kunnen blijven krijgen. En gas.
Tegen goedkope tarieven.
Nog een voorbeeld: Een hoop mensen doneren geld aan allerlei liefdadigheidsinstellingen.”
“Ja,”onderbrak de opa hem, “maar daar krijgen ze niets voor terug. Nou heb ik je.”
“Krijgen ze daar niets voor terug? Opa toch, let op. Mensen schenken geld aan die goede doelen om elke maand een maandblad te krijgen met foto’s van uitgehongerde mensjes, die huilend al bedelend aan de kost proberen te komen. Op die manier krijgen wij het gevoel terug, het idee dat we iets goeds hebben gedaan. Het idee dat we werkelijk geholpen hebben.
We doen het niet voor hen, opa, we doen het om ons eigen geweten te sussen. We doen het om ons geweten zuiver te krijgen.
En het gaat zelfs zó ver, opa, dat ze je zelfs gaan vertellen wat voor een rotgevoel je er aan overhoudt als je het niet doet.”
“Tja,” zei de opa, “eigenlijk heb je daar wel een punt. Zo had ik het nog niet bekeken.
Maar goed, ik ga je moeder even opzoeken. Als jij even de bladeren aan de kant schuift zodat ik er langs kan, dan heb je me goed geholpen.”
“Dat is dan een euro vijftig, opa.”
“Ja, kom op zeg, dat doe ik niet. Dan kom ik morgen wel terug. Zeg maar tegen je moeder dat ik geweest ben.”
“Dat is dan twee euro vijftig”.
“Rotjoch.”

3-3-2015