Moederdag 2015

Ik loop door de stad. Nou ja ... ik baan me een weg.
Affiches op ruiten schreeuwen dat het morgen Moederdag is en dat men vooral niet moet vergeten om in díe winkel het cadeautje te kopen.
Het doet me onwillekeurig denken aan Moederdag toen ik zelf nog een ukkie was.
Het gestuntel met een pas ingestudeerd Moederdag versje, het zwarte nat in een beker waarvan wij, als kinderen, vonden dat het koffie was en de vol verf onder gesmeerde onderzettertjes die vol lof werden ontvangen maar die later nooit meer zijn teruggezien.
Moederdag.
Ze is er niet meer, mijn moeder.
Ik vond het altijd een waardeloos gedoe, Moederdag, maar nu mis ik het. Net zo als ik haar mis.
Nu zou ik willen dat ik nog een keer die kriebels van de zenuwen in mijn buik kon voelen vlak voor het moment dat ik de slaapkamer in mocht komen om mijn liedje te zingen met het bijhorende dansje.
Ik zou nog een keer willen dat ik haar gezicht kon zien als ze mijn cadeautje uit zou pakken.
Ik zou haar wellicht weer onderzetters geven. Gekochte. In een van die winkels met schreeuwende affiches.

9-5-2015