Fleur
 
Je ligt in je bedje je ogen gesloten
Een rustige adem een nacht die omarmt
Je hebt van de dag weer intens veel genoten
Het meisje dat slaapt en mijn leven verwarmt
Vier zonen en nu nog een dochter er bij
Een bloem in de knop, hoe klein je ook bent
Veel mooier dan op een van Gogh schilderij
En ik geniet stilletjes van dit moment
 
’t Geluk is echt met geen pen te beschrijven
Het leven compleet als ik jou spelen zie
Ik zou zo graag in dit moment willen blijven
Maar jij moet nu slapen, want jij bent pas drie
Het leven geleefd en de dag weer doorstaan
Een bloem in de nacht met een dag in ’t verschiet
Maar nu moet je eigenlijk toch slapen gaan
Je ogen zijn moe en je lijft trekt ‘t niet
 
Een dame in zakformaat ben je geworden
Drie jaren voorbij en je voelt je heel groot
Maar toch, als je moe bent dan neem je de horde
En klim je nog eventjes bij me op schoot
Twee armen, twee benen, een mensje compleet
Tien vingers, tien tenen en niemand die weet 
Hoe jij elke dag mijn leven  ­­verwent
Omdat je mijn bloempje en zonnestraal bent
 
Je gaat naar je bedje,  het lijfje is moe
Het bloempje geknakt, op je wangen een kleur
Ik geef je een kusje, je ogen gaan toe
Ik fluister je zachtjes nog: “Dag, lieve Fleur.”